Οι νεότεροι νομίζουν ότι όλα θα τα βρουν στο Google. Αν δεν υπάρχει αναρτημένο εκεί, απλά δεν υφίσταται. Είναι ένα κάτι σαν την Λήθη, την ελληνική θεότητα της αμνησίας. Δεν το αναφέρει το Google; Ε, τότε δεν έγινε!
Δυστυχώς σε αυτό συντείνει και η απροθυμία πολλών να κρατήσουν ιστορικά στοιχεία, καθώς δεν είναι και τόσο ελκυστική, πόσω δεν μάλλον προσοδοφόρα, η ιστορική και συστηματική τήρηση πληροφοριών. Ίσως να είναι και ενοχλητική για αρκετούς.
Έτσι και με τον Ανδρέα Λοβέρδο
Ποιος θυμάται σήμερα (μάλλον ελαχιστότατοι) ότι διετέλεσε ένα φεγγάρι Πρόεδρος της «Κοινωνίας της Πληροφορίας» με έδρα την οδό Καλλιρόης, δίπλα στον Άγιο Παντελεήμονα (μεγάλη η χάρη του!). Δεν ήταν μακρά η θητεία του, αλλά την είχε περί πολλού, γιατί η «ΚτΠ» ήταν κάτι νέο, ελπιδοφόρο και «πιασάρικο». Όταν μάλιστα τον απομάκρυνε από την θέση του ο Χρήστος Πάχτας, που ήταν υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας και αρμόδιος τότε για τα έργα Πληροφορικής και όλο το ΕΣΠΑ, ο Ανδρέας Λοβέρδος το έφερε βαρέως. Μα να του δείξει την πόρτα ο εξ Αρναίας ισχυρός (τότε) πολιτικός του ΠΑΣΟΚ;
Αυτά τα αναφέρω, γιατί οι μνήμες χάνονται, μαζί με την αποστρατεία των ανθρώπων που συμμετείχαν σε αυτές. Σημαίνει κάτι; Τελικά – τελικά, όχι. Δεν έχασε και η Βενετιά, βελόνι που δεν θυμάται κανείς σχεδόν σήμερα αυτή την λεπτομέρεια.
Όμως αυτές οι μικρές ξεχασμένες λεπτομέρειες, είναι πάρα πολλές. Αυτές οι μικρολεπτομέρειες συνθέτουν την «μνήμη» μίας αγοράς, που έχει οδηγηθεί σε μία τυπική, άχρωμη, άγευστη, άνευρη καθημερινότητα.
Και δεν θέλω να το αποδεχθώ !
