Έχοντας αποσυμπιεστεί οι της Πληροφορικής από την παραίτηση Μπουκώρου στο Ψη-Δια, τις καταρρεύσεις των συστημάτων υπουργείου Ναυτιλίας και Κτηματολογίου, τις εκλογές του ΣΕΠΕ («μπάη δε γουέη» σιδεροκέφαλοι οι εκλεγείσα Πρόεδρος και τα Μέλη του Δ.Σ), είπαμε μην ασχοληθούμε πάλαι με τα των ψηφιακών παρατράγουδων.
Ταξιδεύοντας συχνά στη χώρα έχω εντοπίσει πάρα πολλές αστοχίες και προχειρότητες στο σχεδιασμό του «μπακλαβά», δηλαδή πως κόβεται η χώρα σε οδικούς άξονες. Σίγουρα οι περισσότεροι άξονες συμβάλουν αποφασιστικά στη βελτίωση και στη μείωση του χρόνου μεταφοράς, αν και με πανάκριβα διόδια.
Αυτές τις μέρες μαθαίνουμε ότι θα δούμε την πολύ μεγάλη προστιθέμενη αξία από τον νέο αυτοκινητόδρομο Ελευσίνας -Οινοφύτων, γνωστότερο ως «παράκαμψη Αττικής», που εκτιμάται ότι θα δώσει λύσεις στην κυκλοφοριακή συμφόρηση του Κηφισού.
Το έργο της παράκαμψης Αττικής, έχει απασχολήσει πολλές φορές το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, έχοντας ξεκινήσει τη διαγωνιστική διαδικασία το 2013 με τον διαγωνισμό να μπαίνει στα συρτάρια το 2015. Τώρα ξαναβγήκε, αλλά με άγνωστο ορίζοντα υλοποίησης.
Η δική μου απορία είναι οι εξής.
Από τη στιγμή που υπάρχει (?) ο άξονας Λαμίας – Αμφισας – Ρίου, που ενώνει απ΄ ευθείας τη Θεσσαλία, Μακεδονία και Θράκη με Πάτρα και Πελοπόννησο, μήπως ο άξονας Ελευσίνα – Οινόφυτα είναι δευτερεύων? Και αυτό διότι η κίνηση, που είναι να διοχετευτεί βόρεια, θα ακολουθεί τον άξονα της Λαμίας, ενώ η κίνηση προς την Αθήνα θα ακολουθεί την γνωστή διαδρομή, χωρίς να χρειάζεται τόσο ο δρόμος Ελευσίνας – Οινοφοίτων, παρά μόνο για τοπικές διαδρομές. Αυτά τα λέμε πριν αρχίσουν οι μπουλντόζες και κόβουν τον «μπακλαβά».
Οσο για τον Κηφισό! Αυτός χρειάζεται βαριά και βαθιά μελέτη από πραγματικά ειδικούς, καθώς είναι ο μεγάλος ασθενής των οδικών αξόνων εδώ και πολλές δεκαετίες.
