Η ΨΗΦΙΑΚΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ ΜΟΝΟ ΩΣ ΜΕΡΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ
Η ψηφιακή μετάβαση της Ελλάδας και τα μέχρι στιγμής έργα παρουσιάζεται ως εμβληματική μεταρρύθμιση και ως η απόδειξη ότι η χώρα αλλάζει. Η ανάπτυξη ψηφιακών δημόσιων υπηρεσιών και η βελτίωση της σχέσης πολίτη και κράτους αποτελούν πραγματικά βήματα θετικά. Είναι όμως επαρκή;. Πίσω από τις εξαγγελίες, τις αναθέσεις και τις υλοποιήσεις οι ευρωπαϊκοί δείκτες, του ΟΟΣΑ και άλλων διεθνών Οργανισμών αποκαλύπτουν την σκληρή πραγματικότητα. Η Ελλάδα εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στις ουραγούς χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ό,τι αφορά την ψηφιακή οικονομία, την καινοτομία και την ενσωμάτωσή τους στην οικονομία και στην επιχειρηματικότητα. .
Ο δείκτης DESI καταγράφει χρόνιες αδυναμίες: χαμηλές ψηφιακές δεξιότητες, ελλιπή συνδεσιμότητα, μικρή συμμετοχή επιχειρήσεων στην ψηφιακή αγορά. Παρά τη χρηματοδότηση του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (RRF), που διοχετεύει δισεκατομμύρια ευρώ σε έργα ψηφιακού μετασχηματισμού, η πρόοδος παραμένει περισσότερο λογιστική παρά ουσιαστική. Τα έργα προκηρύσσονται, οι συμβάσεις υπογράφονται, τα έργα παραδίδονται για λειτουργία, αλλά η καθημερινότητα των επιχειρήσεων, παραγωγικότητα της οικονομίας αλλάζουν ελάχιστα.
Η εξάρτηση από ευρωπαϊκά κονδύλια, χωρίς σαφή στρατηγική άμεσης αξιοποίησης, κινδυνεύει να μετατρέψει την ψηφιακή μετάβαση σε μια ακόμη άσκηση επιδοτούμενου εκσυγχρονισμού. Οι πλατφόρμες του δημοσίου πολλαπλασιάζονται, όμως πίσω τους παραμένουν τα ίδια προβλήματα: γραφειοκρατία, χαμηλή αξιοποίηση της διαλειτουργικότητας από την Οικονομία και τις Τράπεζες, αργές διαδικασίες και χαμηλή διάχυση των θετικών αποτελεσμάτων.
Σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που χρησιμοποιούν τις ψηφιακές τεχνολογίες για να μετασχηματίσουν θεσμούς και μοντέλα διακυβέρνησης, η Ελλάδα παραμένει στην επιφανειακή αξιοποίηση των αποτελεσμάτων. Στην ανάθεση των έργων και όχι στο αποτέλεσμα, στα οφέλη και στη συνέχεια. Αν δεν υπάρξει πραγματική πολιτική βούληση να συνδεθεί η Ψηφιακή Διακυβέρνηση με την εθνική στρατηγική ανάπτυξης, την εκπαίδευση, την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ούτε το RRF που ολοκληρώνεται, ούτε καμία «ψηφιακή επανάσταση» θα αλλάξουν τη χώρα.
Η Ελλάδα χρειάζεται και περισσότερα έργα πληροφορικής και ένα κράτος ψηφιακό κράτος με ουσιαστικό και παραγωγικό ψηφιακό περιεχόμενο και φυσικά άμεση διάχυση και αξιοποίηση των ωφελημάτων της Ψηφιακής Διακυβέρνησης στην Οικονομία.
