Την τελευταία τετραετία ο κλάδος των ΤΠΕ δια των Προέδρων των τριών Ενώσεων (ΣΕΠΕ, ΣΕΤΠΕ και ΣΕΚΕΕ) τόνιζε (και υπερτονίζει ακόμη) το ολιγάριθμο του στελεχιακού δυναμικού στην Πληροφορική και στις ψηφιακές υπηρεσίες. Βέβαια παράλληλα υπάρχει και το οξύμωρο της υπόθεσης, που θέλει όλα τα έργα που υλοποιούνται, να παραδίδονται στην ώρα τους και μάλιστα με υψηλή ποιότητα κατασκευής, παρά τις μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. Εστω ότι είναι έτσι για την οικονομία του παρόντος άρθρου. Φυσικά το αυτί κανενός δεν ίδρωσε ούτε από τα Πανεπιστήμια, ούτε από το υπουργείο Παιδείας, ούτε από το Ψη-Δια, ούτε από το κυβερνητικό επιτελείο γιατί πολύ απλά είχαν να ασχοληθούν με πολύ πιο σοβαρά θέματα.
Και πως να ιδρώσει το αυτί των ιθυνόντων, όταν ολόκληρη ελληνική Ναυτιλία, δια στόματος Πάνου Λασκαρίδη, είπε ότι «Σε 5 χρόνια θα χρειάζονται 100.000 νέοι αξιωματικοί. Με 60.000 πλοία, θα λείπουν σχεδόν 2 αξιωματικοί ανά πλοίο. Και βλέπω πως σε 5 χρόνια δεν θα υπάρχει ελληνικό νηολόγιο. Σήμερα υπάρχουν μόλις 450 ελληνικής σημαίας πλοία στην ποντοπόρο. Αυτό είναι disruption».
Και μετά εμείς, των ΤΠΕ και των έργων του δημοσίου τομέα, τι να πούμε και τι να επιχειρηματολογήσουμε, όταν οι νέοι δεν πάνε στα ποντοπόρα ταξίδια με πρώτο μισθό 5 χιλιάρικα και άμεση εξέλιξη στην εξαετία ως πρωτοδεύτεροι με 10 και 15 χιλιάρικα το μήνα, για επτάμηνο μπάρκο.
Γι΄ αυτό σας λέω.
Είμαστε Κλάδος ανάδελφος, που ενώ θα μπορούσε πολλά περισσότερα εντός και εκτός Ελλάδας, βράζουμε στο νεροζούμι μας και στα μικροσυμφέροντα μερικών, που για το μόνο που νοιάζονται είναι να «αυγατίζουν» τα όβολά τους από τα έργα του δημοσίου, που αφειδώς μοιράζονται χωρίς να υπάρχει ίχνος κοινωνικής ευθύνης από της πλευρά της αγοράς.
