Διάβασα την Δευτέρα το άρθρο του Βαγγέλη Μανδραβέλη (Διαθέσιμο ΕΔΩ) τα στοιχεία του ΟΟΣΑ για την πρόοδο της Ελλάδας στις νέες τάσεις στις τηλεπικοινωνίες και απόρησα για το που πάνε τελικά όλα αυτά τα δισεκατομμύρια των επενδύσεων που ακούμε εδώ και χρόνια, πάνω από πέντε, που «πέφτουν» από τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Σίγουρα η Ελλάδα είχε μείνει πάρα, μα πάρα πολύ πίσω στις τηλεπικοινωνίες με το χάλκινο δίκτυό του κρατικού ΟΤΕ και τις μετέπειτα ατυχείς κινήσεις στις επενδύσεις του «ενδιάμεσου» δικτύου.
Το συγκεκριμένο ερώτημα για το «που πάνε οι επενδύσεις των τηλεπικοινωνιών» το διατυπώνουμε συνεχώς τα τελευταία χρόνια, όταν διαπιστώνουμε συνεχώς την ανακολουθία στη σύγκληση (μάλλον απόκλιση) της θέσης της χώρας στις διεθνείς αξιολογήσεις τόσο στις τηλεπικοινωνίες, όσο και στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, γιατί στο δημόσιο γίνονται πράγματα. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των συνδέσεων οπτικών ινών αυξάνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια (οι επενδύσεις που λέγαμε, αλλά δεν φαίνονται), η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία (37η) θέση στην ζώνη του ΟΟΣΑ(!) και μόλις μια στις 10 ευρυζωνικές συνδέσεις (11%) βασίζεται σε οπτική ίνα.
Με λίγα λόγια…
Οι επενδύσεις, που αξιολογούνται από τις εταιρείες και την κυβέρνηση ως υψηλές και γρήγορες στην υλοποίησή τους, πρέπει να αυξηθούν ακόμη περισσότερο μπας και δούμε «τηλεπικοινωνιακό πρόσωπο» στις διεθνείς αξιολογήσεις.
Ειδ’ αλλιώς η «μαύρη τρύπα» των τηλεπικοινωνιών θα συνεχίσει να μας ρουφάει.
